Gisteravond (donderdag 3 maart 2016) was ik met mijn vriendin Varsha in Annabel in Rotterdam. Boy And Bear was uit Australië afgereisd om hun enige optreden in Nederland hier te geven. Ik heb ze 2 jaar geleden opgepikt, weet niet meer hoe ik bij ze kwam. Volgens mij via Spotify of iemand van Twitter. Rustige muziek, kwalitatieve songs en een goede zanger met een mooi stemgeluid. En nog vrij sexy ook bleek later…
Eerlijk gezegd kwam ik er per toeval achter. Ik las geruchten over een nieuwe popzaal in Rotterdam. Ging wat rondzoeken en kwam op de FB pagina uit (een eigen website was er nog niet). Wel kon ik kaartjes bestellen online. Ik kocht tickets voor Douwe Bob en zag op het ticket dat Boy and Bear kwam. Gaaf!
Het is eigenlijk belachelijk dat Rotterdam niet over zo’n zaal beschikte. Ze (of mag ik al we zeggen) lopen nog erg achter op andere grote steden wat er voor zorgt dat veel bands met een boog om Rotterdam heen rijden (zie tabel).
De Gemeente Rotterdam vond ook dat er een popzaal moest komen en ze verzochten mogelijk geïnteresseerden om voorstellen in te dienen. Er werden verder nauwelijks randvoorwaarden genoemd en er kwamen 13 zeer uiteenlopende voorstellen binnen. De gemeente ging toen pas goed nadenken en men wist niet goed wat ze nu eigenlijk wilden. Gevolg: alle voorstellen werden afgewezen. De eigenaar van Perron dacht het ook zonder de gemeente en dus zonder de subsidies te kunnen. Hij startte Annabel. Stoer!
In samenwerking met Motel Mozaïek en Rotown organiseert hij hier concerten (en dan schijnt er wel subsidie los te komen, vreemd) voor gemiddelde tot grote artiesten. Zo zijn daar reeds geweest: Balthazar, De Staat en nu dus Boy and Bear en straks dus Douwe Bob.
Allereerst de locatie. Het is heel goed bereikbaar. Vanuit Berkel en Rodenrijs (waar we wonen) zijn we in 20-25 minuten van deur tot deur met de Randstadrail, super! Vanaf jey Centraal station is het nog 6-7 minuten lopen naar Annabel. De ontvangst is ruim, er zijn geen garderobes, alleen maar kluisjes. Kost €2 en er passen 2 jassen en een kleine tas in. Hele goede oplossing! Zoveel efficiënter dan bv in Tivoli. Staan er na een concert 4 man om voor 2.000 man de jas terug te geven <zucht>. Ook verfrissend: 1 bier kost 1 munt (€2.50 per munt), geen gedoe met halve muntjes oid. Wat wel jammer is: Warsteiner bier, maar dat is persoonlijk. Een goed Rotterdams biertje was leuker geweest (De Kaapse Brouwers bijvoorbeeld).
Dan de zaal. Het is niet als popzaal ingericht, dat is wel duidelijk (het was eerst een discotheek). Dit is niet storend. Vrijwel vanaf elke plek in de zaal heb je goed zicht op het (vrij kleine) podium. Er is ook een balkon, daar is het zicht wat minder door de opgehangen van licht- en geluidsinstallaties. De zaal is rechthoekig met het podium aan de lange zijde. Over de volle lengte daar tegen over staat de fraaie bar. Het geluid tijdens het optreden was meer dan ok. Niet heel goed, ik zou zeggen een 7,1 ongeveer (-:
We hadden het voorprogramma overgeslagen en al vrij vlot (dat is pas rock and roll, gewoon op tijd beginnen pvd!) kwamen de mannen via een trap achter het podium tevoorschijn. Het tafereel zag er niet heel showbizz uit. Wat eigenlijk wel grappig is en mss wel past bij Rotterdam.
Muziek! Daar kwamen we voor. Een 5 mans band uit Sydney. In 2009 opgericht door de frontman David Hosking. De mannen hebben 3 cd’s uit (zeg je dat nog zo?), met veel pareltjes. De liedjes zitten goed in elkaar, met duidelijke kop en staart en mooie melodieën. De zanger maakt het pas echt heel bijzonder. Zijn stem blijft me fascineren. Veel melancholie en diepte. Het raakte me direct. Ook live blijft het allemaal goed overeind. Er is weinig contact met het publiek en ook onderling wordt er nauwelijks gesproken. Dat is wel jammer, want ondanks de sexy uitstraling van David oogt het wat saai na een tijdje. Er kan nog wel wat gedaan worden aan de podiumpresentatie heren. Inhoudelijk is er niets op aan te merken. De liedjes worden niet afgeraffeld, er wordt degelijk gemusiceerd waarbij de gitarist en de drummer (die vooraan op het podium is gepositioneerd) opvallen. Er is verder nog een bassist en een toetsenist. Die laatste heeft een Twitteraar meegevraagd naar Parijs 2 jaar geleden na een korte uitwisseling van blikken… Ze zei nee (spijt!) en waarschijnlijk een mooi avontuur en een gebroken hart bespaard.Sommige liedjes worden wat sneller uitgevoerd wat meer uitnodigt om te bewegen, slim. En Lordy May word juist vertraagd gespeeld, wat het nog mooier maakt. Een cover halverwege van Amy Winehouse (ihkv Like A Version van een Aussie Radio Show) zorgt voor wat extra opwinding in de zaal. Back To Black wordt met veel enthousiasme gebracht. De mannen doen niet aan encores wordt gemeld 2 liedjes voor het einde. Tegenwoordig melden ze dat, in het verleden zorgden dat nog wel eens voor awkward moments.Wijs.
We hebben genoten. Van zowel Annabel als Boy And Bear. Rotterdam heeft een volwaardige popzaal! Hoera!
funkyboss.nl 